Witamy na naszej stronie

kancelaria prawna

Zapraszamy

Oby ten dzień był udany :)

porady prawne warszawa

druk ulotek warszawa

Aby zapewnić skuteczną reakcję w przypadku awarii, operatorzy powinni opracować wewnętrzne plany reagowania w przypadku awarii w odniesieniu do poszczególnych obiektów i w oparciu o scenariusze dotyczące ryzyka i zagrożeń zidentyfikowane w sprawozdaniu dotyczącym poważnych zagrożeń, a także powinni przekazać te plany swemu właściwemu organowi, jak również utrzymywać zasoby niezbędne do natychmiastowej realizacji tych planów w razie potrzeby. W przypadku ruchomych platform wiertniczych operatorzy muszą zapewnić zmianę wewnętrznych planów reagowania w przypadku awarii dla danej instalacji, opracowanych przez właścicieli, w zakresie, w jakim jest to konieczne, by plany te mogły mieć zastosowanie do konkretnej lokalizacji i zagrożeń związanych z operacjami na odwiercie. Zmiany te powinny być uwzględnione w powiadomieniu dotyczącym operacji na odwiercie. Odpowiednią dostępność środków reagowania w przypadku awarii należy ocenić pod kątem zdolności do ich zastosowania na miejscu awarii. Operatorzy powinni zagwarantować i regularnie testować gotowość i skuteczność środków reagowania w przypadku awarii. W należycie uzasadnionych przypadkach ustalenia dotyczące reagowania w przypadku awarii mogą polegać na szybkim przetransportowaniu z odległych miejsc sprzętu wykorzystywanego w przypadku awarii, takiego jak urządzenia do zatrzymania wycieku, a także innych środków.

Informacje dotyczące poważnych awarii mających związek z działalnością związaną ze złożami ropy naftowej i gazu ziemnego na obszarach morskich, prowadzoną poza Unią, mogą pomóc w lepszym rozumieniu ich ewentualnych przyczyn, w propagowaniu wyciągania wniosków z najważniejszych doświadczeń oraz w dalszym rozwijaniu ram regulacyjnych. Zatem wszystkie państwa członkowskie, w tym śródlądowe państwa członkowskie i państwa członkowskie mające dostęp do morza, które nie prowadzą działalności związanej ze złożami ropy naftowej i gazu ziemnego na obszarach morskich ani nie udzielają koncesji, powinny wymagać sprawozdań w sprawie poważnych awarii z udziałem spółek zarejestrowanych na ich terytorium i powinny dzielić się tymi informacjami na poziomie Unii. Wymogi w zakresie sprawozdawczości nie powinny zakłócać reagowania w przypadku awarii ani postępowania prawnego związanego z awarią. Powinny natomiast koncentrować się na tym, jakie znaczenie ma dana awaria dla dalszego podnoszenia poziomu bezpieczeństwa działalności związanej ze złożami ropy naftowej i gazu ziemnego na obszarach morskich w Unii.

Pod pewnymi warunkami należy rozszerzyć przysługującą beneficjentowi możliwość przyznawania wsparcia finansowego podmiotom trzecim, by ułatwić prawidłową realizację programów skierowanych między innymi do licznych osób fizycznych, do których można dotrzeć tylko przez dotacje kaskadowe. Należy jednak utrzymać zasadę, zgodnie z którą beneficjent nie może korzystać ze swobody podejmowania decyzji przy przyznawaniu wsparcia finansowego podmiotom trzecim, w szczególności by uniknąć nieporozumienia między zapewnioną beneficjentom możliwością planowania i wdrażania, na ich odpowiedzialność, działań obejmujących wsparcie finansowe jako działalności kwalifikowalnej, a możliwością powierzenia zadań związanych z wykonywaniem budżetu niektórym organom, jednostkom lub osobom w trybie zarządzania dzielonego lub pośredniego.

Aby poprawić leczenie dostępne dla szczególnie wrażliwych grup, takich jak osoby słabe lub starsze, osoby cierpiące na wiele przewlekłych dolegliwości oraz osoby dotknięte zaburzeniami psychicznymi, produkty lecznicze o potencjalnie istotnej wartości klinicznej powinny zostać poddane pełnemu i odpowiedniemu badaniu ich skutków dla tych konkretnych grup, w tym pod kątem wymogów związanych z ich konkretnymi cechami oraz ochrony zdrowia i dobrostanu uczestników należących do tych grup.

W odniesieniu do udzielania licencji na prawa autorskie lub prawa pokrewne mechanizm prawny ustanowiony w niniejszym rozporządzeniu oznacza, że w przypadku odpowiednich czynności zwielokrotniania, publicznego udostępniania i podawania do publicznej wiadomości utworów i innych przedmiotów objętych ochroną, a także czynności pobierania danych lub powtórnego wykorzystania danych z baz danych chronionych prawami sui generis, które to czynności następują w trakcie świadczenia usługi abonentom czasowo obecnym w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie ich zamieszkania, uznaje się, że czynności te następują w państwie członkowskim zamieszkania abonentów. Należy zatem uznawać, że dostawcy usług online w zakresie treści objęci zakresem niniejszego rozporządzenia wykonują takie czynności na podstawie odpowiednich zgód właściwych podmiotów praw w odniesieniu do państwa członkowskiego zamieszkania tych abonentów. Jeżeli dostawcy mają prawo do wykonywania czynności publicznego udostępniania lub zwielokrotniania w państwie członkowskim zamieszkania swoich abonentów na podstawie zgody właściwych podmiotów praw, to abonenci, którzy są czasowo obecni w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie ich zamieszkania, powinni mieć możliwość dostępu do usługi i korzystania z niej oraz, w razie potrzeby, możliwość dokonywania odpowiednich czynności zwielokrotniania, takich jak pobieranie danych, do których to czynności byliby uprawnieni w państwie członkowskim swojego zamieszkania. Świadczenie usługi online w zakresie treści przez dostawców abonentom czasowo obecnym w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie ich zamieszkania oraz dostęp do usługi, korzystanie z niej przez takich abonentów zgodnie z niniejszym rozporządzeniem nie powinno stanowić naruszenia prawa autorskiego ani praw pokrewnych, ani jakichkolwiek innych praw związanych ze świadczeniem usługi online w zakresie treści, dostępem do niej oraz korzystaniem z niej.  

Umowy o udzielenie licencji na treści są zwykle zawierane na stosunkowo długie okresy. W związku z tym, a także w celu zapewnienia, by wszyscy konsumenci zamieszkujący w Unii mogli na równych zasadach korzystać z możliwości transgranicznego przenoszenia usług online w zakresie treści, w odpowiednim czasie i bez zbędnej zwłoki, niniejsze rozporządzenie powinno stosować się także do umów zawartych i praw nabytych przed datą rozpoczęcia jego stosowania, jeśli te umowy i prawa mają znaczenie dla możliwości transgranicznego przenoszenia usługi online w zakresie treści świadczonej pod tej dacie. Takie stosowanie niniejszego rozporządzenia jest także niezbędne do zapewnienia równych szans objętym zakresem niniejszego rozporządzenia dostawcom usług online w zakresie treści działającym na rynku wewnętrznym, szczególnie MŚP, poprzez umożliwienie dostawcom, którzy zawarli umowy z podmiotami praw na długie okresy, oferowania swoim abonentom możliwości transgranicznego przenoszenia usług, niezależnie od tego, czy dostawca może renegocjować takie umowy. Ponadto takie stosowanie niniejszego rozporządzenia powinno zapewnić, by dostawcy, którzy wprowadzili rozwiązania niezbędne do celów możliwości transgranicznego przenoszenia swoich usług, mogli oferować taką możliwość przenoszenia w odniesieniu do wszystkich swoich treści online. Powinno to mieć zastosowanie również do dostawców usług online w zakresie treści oferujących pakiety, które łączą usługi komunikacji elektronicznej z usługami online w zakresie treści. Wreszcie takie stosowanie niniejszego rozporządzenia powinno także pozwolić podmiotom praw na nie renegocjowanie swoich istniejących umów licencyjnych w celu umożliwienia dostawcom oferowania możliwości transgranicznego przenoszenia ich usług.