Witamy na naszej stronie

kancelaria prawna

Zapraszamy

Oby ten dzień był udany :)

porady prawne warszawa

druk ulotek warszawa

W celu zapewnienia, by dostawcy usług online w zakresie treści objęci zakresem niniejszego rozporządzenia wypełniali obowiązek zapewniania transgranicznego przenoszenia ich usług bez nabywania stosownych praw w innym państwie członkowskim, niezbędne jest ustanowienie przepisu, zgodnie z którym dostawcy ci powinni być zawsze uprawnieni do świadczenia takich usług abonentom, kiedy są oni czasowo obecni w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie ich zamieszkania. W tym celu przepis ten powinien stanowić, że uznaje się, iż świadczenie takich usług online w zakresie treści, dostęp do nich i korzystanie z nich odbywa się w państwie członkowskim zamieszkania abonenta. Ten mechanizm prawny powinien mieć zastosowanie jedynie w celu zapewnienia możliwości transgranicznego przenoszenia usług online w zakresie treści. Usługa online w zakresie treści powinna być uznana za świadczoną zgodnie z prawem, jeżeli zarówno świadczenie usług, jak i udostępnianie treści odbywa się w sposób zgodny z prawem w państwie członkowskim zamieszkania. Niniejsze rozporządzenie, w szczególności mechanizm prawny, zgodnie z którym uznaje się, że świadczenie usługi online w zakresie treści, dostęp do niej i korzystanie z niej następują w państwie członkowskim zamieszkania abonenta, nie ogranicza posiadanej przez dostawcę możliwości zapewnienia abonentowi dodatkowego dostępu do treści oferowanych zgodnie z prawem przez dostawcę w państwie członkowskim, w którym abonent jest czasowo obecny, i korzystania z tych treści.     

Państwa członkowskie powinny skoncentrować wsparcie, aby zapewnić, że jego wkład w osiąganie celów Unii będzie znaczący, zgodnie ich szczególnymi krajowymi i regionalnymi potrzebami rozwojowymi Należy określić warunki wstępne, a także zwięzły i wyczerpujący zbiór kryteriów oceny ich spełnienia, że niezbędne wymogi dla skutecznego i efektywnego wykorzystania wsparcia Unii zostaną spełnione. W tym celu warunki wstępne powinny mieć zastosowanie do priorytetu danego programu tylko wtedy, gdy mają one bezpośredni i rzeczywisty związek ze skutecznym i efektywnym osiągnięciem konkretnych celów szczegółowych priorytetu inwestycyjnego lub priorytetu Unii oraz bezpośredni wpływ na osiągnięcie tych celów, mając na względzie fakt, że nie w każdym przypadku to rzeczywiste powiązanie musi występować między celem szczegółowym a warunkami wstępnymi, ustanowionymi w przepisach dotyczących poszczególnych funduszy. Ocena spełnienia warunków wstępnych powinna wziąć pod uwagę, w stosownych przypadkach, zasadę proporcjonalności w odniesieniu do poziomu przyznanego wsparcia. Spełnienie mających zastosowanie warunków wstępnych powinno być ocenione przez państwo członkowskie w ramach przygotowywania programów i, w stosownych przypadkach, umowy partnerstwa. Komisja powinna ocenić spójność i adekwatność informacji przedstawianych przez państwa członkowskie. W przypadkach, w których mające zastosowanie warunki wstępne nie są spełnione w określonym terminie, Komisja powinna mieć uprawnienia do zawieszenia płatności okresowych dla danych priorytetów programu, zgodnie z precyzyjnie określonymi zasadami.

Obowiązujące zasady dotyczące odsetek generowanych przez płatności zaliczkowe należy uprościć, ponieważ powodują one nadmierne obciążenia administracyjne zarówno dla odbiorców, jak i dla służb Komisji oraz są źródłem nieporozumień między służbami Komisji a odbiorcami. Dla uproszczenia, szczególnie w odniesieniu do beneficjentów, oraz zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami należy znieść obowiązek generowania odsetek od płatności zaliczkowych oraz ich odzyskiwania. Powinna jednak istnieć możliwość wprowadzenia takiego obowiązku w umowie o delegowaniu zadań, aby pozwolić na ponowne wykorzystanie odsetek wygenerowanych z płatności zaliczkowych na programy, odliczenie takich odsetek od wniosków o płatność lub odzyskanie takich odsetek.

Zasady przenoszenia dochodów przeznaczonych na określony cel powinny uwzględniać rozróżnienie na zewnętrzne i wewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel. Aby zapewnić zgodność z przeznaczeniem określonym przez darczyńcę, zewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel powinny być przenoszone automatycznie i wykorzystywane do czasu przeprowadzenia wszystkich operacji związanych z programem lub działaniem, na które są przeznaczone. W przypadku otrzymania zewnętrznych dochodów przeznaczonych na określony cel w ostatnim roku trwania programu lub działania, powinna również istnieć możliwość wykorzystania ich w pierwszym roku trwania kolejnego programu lub działania. Przenoszenie wewnętrznych dochodów przeznaczonych na określony cel powinno być możliwe tylko na jeden rok, chyba że niniejsze rozporządzenie stanowi inaczej.

Małe, średnie i duże jednostki powinno się definiować i odróżniać poprzez odniesienie do sumy bilansowej, przychodów netto ze sprzedaży i średniej liczby zatrudnionych w roku obrotowym, ponieważ kryteria te zwykle są obiektywnym wskaźnikiem wielkości jednostki. Jeżeli jednak jednostka dominująca nie sporządza skonsolidowanego sprawozdania finansowego dla grupy, państwa członkowskie powinny mieć możliwość podejmowania kroków, jakie uznają za konieczne, by wymagać klasyfikowania takiej jednostki, jako większej, określając jej wielkość i wynikającą z tego kategorię w ujęciu skonsolidowanym lub zagregowanym. Jeżeli państwo członkowskie stosuje jedno lub kilka opcjonalnych zwolnień dla mikrojednostek, mikrojednostki należy definiować także poprzez odniesienie do sumy bilansowej, przychodów netto ze sprzedaży oraz średniej liczby zatrudnionych pracowników w roku obrotowym. Państwa członkowskie nie powinny mieć obowiązku definiowania odrębnych kategorii średnich i dużych jednostek w swoich przepisach krajowych, jeżeli średnie jednostki podlegają tym samym wymogom, co duże jednostki.

Mikrojednostki mają ograniczone zasoby, które mogą wykorzystać na spełnienie surowych wymogów regulacyjnych. W przypadku braku przepisów szczególnych w odniesieniu do mikrojednostek, stosuje się do nich przepisy mające zastosowanie do małych jednostek. Przepisy te stanowią dla nich obciążenie administracyjne, które jest nieproporcjonalne do ich wielkości, przez co jest ono bardziej uciążliwe dla mikrojednostek, niż dla innych małych jednostek. W związku z powyższym państwa członkowskie powinny mieć możliwość zwolnienia mikrojednostek z niektórych obowiązków mających zastosowanie do małych jednostek, które mogłyby nakładać na nie nadmierne obciążenia administracyjne. Jednakże mikrojednostki powinny nadal podlegać wszelkim krajowym obowiązkom dotyczącym prowadzenia ewidencji odzwierciedlającej przeprowadzane przez te jednostki transakcje gospodarcze oraz ich sytuację finansową. Ponadto, jednostki inwestycyjne i finansowe jednostki holdingowe powinny być wyłączone z korzyści, jakie dają uproszczenia mające zastosowanie do mikrojednostek.